Przykład realizacji betonowej posadzki przemysłowej w rejonie doków przeładunkowych

Na czym polega błąd?

W przyjętym rozwiązaniu zastosowano wprawdzie zbrojenie z prętów żebrowanych ϕ12 w postaci figur zbrojeniowych o kształcie zbliżonym do cyfry 9 w rozstawie 30 cm, ale pręty te mają za zadanie głównie zakotwienie w posadzce kątownika, a nie stanowią klasycznego dozbrojenia stosowanego przy krawędziach najazdowych bram. Krawędzie najazdowe w bramach najczęściej dodatkowo dozbraja się półtorametrowym pasem siatki umieszczanym 30 mm poniżej wierzchu płyty posadzki w przypadku, gdy posadzka styka się z belką podwalinową, jak również w dole płyty, w przypadku gdy nakrywa belkę podwalinową [3].

Dla płyty o grubości 20 cm zgodnie z wytycznymi zawartymi w [3] należy zastosować siatkę ϕ8 o oczku 200 x 200 mm lub siatkę ϕ6 o oczku 100 x 100 mm. Płyta posadzki stanowiącej przedmiot opracowania jest częściowo oddzielona od wyżej opisanej belki, a tym samym od konstrukcji hali za pomocą kątownika, którego jedno z ramion umieszczono w poziomie − na końcu betonowej podbudowy pod posadzkę, a drugie w pionie − na przedłużeniu wewnętrznego lica ściany podwalinowej hali.

Pionowe ramię kątownika spełnia rolę podobną do nacięcia stosowanego w dylatacjach skurczowych − tworzy karb, który może wywołać pęknięcie płyty posadzki widoczne na powierzchni posadzki. W przypadku typowej szczeliny skurczowej karb powstały na skutek nacięcia płyty posadzki inicjuje powstanie kontrolowanego pęknięcia poniżej wykonanego nacięcia, które jest niewidoczne na powierzchni posadzki.

Dylatacje nacięte wokół słupów mogą inicjować zarysowania lub pęknięcia posadzki.

W osiach, w których przewiduje się wykonanie szczelin skurczowych przy słupach, posadzkę zwykle nacina się we wzór „karo” lub „pół karo”. Wzory te przedstawiono na podstawie [3] na rys. 3. Dość często w obszarze wzoru „karo” lub „pół karo” powstają rysy od naroża słupa do boków naciętego wokół słupa wzoru.

Z tego względu coraz częściej jako alternatywę nacięć „karo”, a także „pół karo” stosuje się zbrojenie naroży otworów słupów. Zgodnie z wytycznymi zawartymi w [3] każde z naroży należy zazbroić trzema prętami ze stali żebrowanej o odpowiedniej długości zależnej od wymiarów słupa, przy czym nie należy stosować prętów dłuższych od 700 mm. W przypadku płyty o grubości 20 cm stosuje się pręty o średnicy ϕ16. W wyniku nacięć, które wykonano przy słupach w posadzce w przedmiotowej hali magazynowej, zostały wydzielone obszary posadzki wokół słupów, które są narażone − podobnie jak w przypadku nacięć „karo” lub „pół karo” − na powstanie nieregularnych zarysowań od krawędzi słupów do linii nacięć.

Podsumowanie

Opisany przykład dowodzi, że w przypadku każdej posadzki bardzo istotne jest właściwe ukształtowanie wszystkich jej szczegółów konstrukcyjnych. O końcowej jakości posadzki i jej bezawaryjnej eksploatacji mogą bowiem zadecydować pozornie nieistotne szczegóły. Trudno wyobrazić sobie dobrze funkcjonującą halę magazynową, w której doki przeładunkowe mogą być wyłączone z eksploatacji z uwagi na usterkę posadzki. Z tego względu proces wykonania posadzki w rejonie doków przeładunkowych winien być poprzedzony twórczą burzą mózgów wszystkich osób, w których interesie leży wykonanie bezawaryjnej posadzki. Należy mieć nadzieję, że niniejszy artykuł przyczyni się do stosowania możliwie najlepiej przemyślanych rozwiązań w tym zakresie.

Piśmiennictwo

1. Bajorek G., Słonina S.: Posadzka przemysłowa jako układ wielowarstwowy. „Izolacje”, 2021, 9.
2. Hajduk P.: Projektowanie podłóg przemysłowych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2013.
3. Materiały informacyjne firmy Addiment.

Przeczytaj również: Jak przygotować podłoże pod posadzki żywiczne?

Galeria

Zobacz więcej