Posadzki betonowe – oczekiwania użytkowników a rzeczywistość

Zarysowania i pęknięcia posadzki

Jedną z cech betonowych posadzek przemysłowych jako konstrukcji wielkopłaszczyznowych jest pojawianie się w różnych miejscach płyty pewnej ilości zarysowań, pęknięć i wykruszeń oraz występowanie zjawiska paczenia. Powyższe zjawiska najczęściej występują w rejonie krawędzi i naroży płyt dylatacyjnych, w pobliżu słupów obiektu przemysłowego, progów drzwi, bram, fundamentów, kanałów technologicznych, pętli indukcyjnych, a także w przypadku posadzek wykonywanych na stopach fundamentowych i antresolach. Zjawiska te są spowodowane naturalnym skurczem betonu oraz różnorodnymi naprężeniami powstającymi w konstrukcji posadzki, na które jej użytkownik nie ma bezpośredniego wpływu.

Posadzka w pobliżu pieców, nagrzewnic itp. jest narażona na skokowe zmiany temperatury oraz niejednokrotnie na oddziaływanie otwartego ognia. Z tego względu takie rejony posadzki są bardziej podatne na nasilenie zjawiska mikrospękań oraz pojawienie się większej liczby zarysowań i pęknięć skurczowych, a nawet deformacji płyty posadzki. Powyższe zjawiska mogą wystąpić również podczas gwałtownego schładzania płyty posadzki w chłodni lub mroźni. Posadzka w pobliżu słupów, doków, kanałów technologicznych i fundamentów pod maszyny jest narażona na drgania i przemieszczenia konstrukcji. Mimo stosowania dodatkowych dozbrojeń posadzki jest ona szczególnie narażona na powstawanie niekontrolowanych pęknięć lub innych uszkodzeń w tych miejscach.

Czy zarysowania i pęknięcia muszą się pojawić na każdej posadzce?

Z uwagi na występowanie wielorakich wpływów nie można oczekiwać, że każda wielkopłaszczyznowa konstrukcja betonowa pozostanie na trwałe bez rys. Według raportu Amerykańskiego Instytutu Betonów ACI 302.1R-96 „nawet przy najwyższej jakości opracowaniu projektowym i właściwym wykonawstwie budowlanym jest nierealistycznym oczekiwać, aby płyta nawierzchni przemysłowej była pozbawiona rys i zjawiska paczenia się krawędzi i naroży. Dlatego też każdy inwestor winien być świadomy, że zupełnie normalnym zjawiskiem, jakiego należy oczekiwać, będzie pojawienie się pewnej ilości rys i spaczeń w każdej posadzce przemysłowej i że takie zjawisko nie świadczy o niedociągnięciach projektu oraz o brakach jakościowych wykonawstwa” [2].

Zarysowania/pęknięcia należy pozostawić do obserwacji i do czasu, gdy dochodzi do wykruszania betonu, nie należy podejmować działań naprawczych w ich obrębie [3].

Naprawę należy wykonać w przypadku zaobserwowanego poszerzania się i propagacji zarysowań/spękań, czemu zwykle towarzyszą wykruszenia betonu na ich krawędziach.

Skurcz

Pod wpływem zachodzącego w czasie zjawiska skurczu szerokość dylatacji posadzki ulega zmianie. Z tego względu na skutek naturalnej pracy poszczególnych dylatacji posadzki (skurczowych, roboczych) masa elastyczna zastosowana do wypełnienia szczelin dylatacyjnych może z czasem ulegać odspojeniu, w rezultacie czego mogą powstawać jej ubytki (fot. 4). Proces ten szybciej postępuje w miejscach intensywnie eksploatowanych oraz w miejscach, na które mogą mieć wpływ także inne czynniki, takie jak np. zmiana wilgotności na skutek częstego mycia powierzchni posadzki. Opisane zjawisko może również dotyczyć dylatacji izolacyjnych, w przypadku gdy ich finalne wykończenie stanowi masa elastyczna, zamiast najczęściej stosowanej pianki PE dociętej do górnej powierzchni płyty posadzki. W związku z powyższym ostateczne wypełnienie szczelin dylatacyjnych masą elastyczną zaleca się wykonywać wtedy, gdy szczeliny osiągną największą szerokość, tj. w okresie od około roku do trzech, a nawet czterech lat od wykonania posadzki.

Galeria

Zobacz więcej