Posadzki betonowe – oczekiwania użytkowników a rzeczywistość

Użytkowanie betonowej posadzki przemysłowej wiąże się z możliwością występowania na jej powierzchni przebarwień, rys czy pęknięć, których powstanie wynika z cech konstrukcji betonowej.

Typowy użytkownik posadzki betonowej najczęściej nie posiada fachowej wiedzy dotyczącej zjawisk, które mają wpływ na jej końcową jakość. Z tego też względu spora część użytkowników tego typu posadzek ma na ogół zbyt wygórowane oczekiwania w kwestii wyglądu powierzchni zarówno świeżo wykonanej, jak i już użytkowanej posadzki. W artykule opisano zagadnienia bezpośrednio związane ze specyfiką technologii wykonywania betonowych posadzek przemysłowych. Przedstawiona problematyka wynika z naturalnych cech konstrukcji betonowej, jaką stanowi płyta posadzki, tj. element o niewielkim przekroju w stosunku do swojej powierzchni, oraz z przyjętej technologii jej wykonania.

Wykwity i przebarwienia

Fakt, że gotowa posadzka nigdy nie będzie miała idealnie jednorodnej barwy, lecz niemal zawsze będzie posiadała jaśniejsze i ciemniejsze przebarwienia, wynika bezpośrednio ze sposobu jej wykonywania. Ze względu na różnice pomiędzy poszczególnymi partiami wbudowanej mieszanki betonowej (nierównomierność składu i stopnia wymieszania poszczególnych jej składników, zmiana warunków pogodowych, zróżnicowany czas przejazdu, postoju i wyładunku środków transportowych itp.) bardzo trudno uzyskać jednorodną barwę posadzki, zwłaszcza w początkowym okresie dojrzewania betonu (fot. 1).

Z czasem różnice w barwie pod wpływem dojrzewania betonu w większości ulegają ujednoliceniu. Na skutek reakcji chemicznych pomiędzy wierzchnią warstwą posadzki a zastosowanymi preparatami impregnacyjnymi na powierzchni posadzki mogą powstać wykwity solne. Uwidaczniają się one w postaci lokalnych rozjaśnień powierzchni, które na skutek czyszczenia i eksploatacji posadzki stopniowo zanikają. Stopniowemu zanikaniu ulegają również ślady powstałe pod wpływem przylegania do powierzchni posadzki folii użytej do przykrycia powierzchni posadzki w okresie jej pielęgnacji (fot. 2), a także lokalne przebarwienia powstałe w miejscach nagromadzenia się nadmiaru aplikowanego preparatu impregnacyjnego.

Posadzki betonowe nie są odporne na większość substancji chemicznych. Do działających agresywnie substancji można zaliczyć m.in.: związki alkaliczne i kwasowe, rozpuszczalniki organiczne, kwasy i zasady, sole i ich roztwory, chlorki, siarczany i ich pochodne, alkohole oraz glikole, substancje gazowe, tj. dwutlenek siarki, wolny chlor, dwutlenek i tlenek węgla, siarkowodór, fluorowodór oraz cukier, ocet, oleje, tłuszcze i inne środki spożywcze. Środki chemiczne oraz inne substancje o agresywnym oddziaływaniu należy natychmiast usuwać z powierzchni posadzki i w razie konieczności neutralizować, ponieważ nawet ich krótkotrwały kontakt z powierzchnią posadzki może spowodować powstanie odbarwień i plam, a nawet przypowierzchniowych wżerów oraz możliwość propagacji mikrospękań.

Mikrorysy (mikrospękania, mikropęknięcia)

Na powierzchni posadzek betonowych dość często uwidacznia się drobna siatka przypowierzchniowych spękań włosowatych, która zwykle przybiera formę tzw. sieci pajęczej (fot. 3).

Zjawisko powstawania spękań włosowatych, tj. drobnych rys o małej głębokości, jest technicznie niemożliwe do uniknięcia [1]. Aby je zminimalizować, należy cyklicznie zabezpieczać powierzchnię posadzki właściwie dobranymi preparatami konserwującymi. Na intensywność zjawiska mikrospękań mają wpływ także warunki, jakie panują w trakcie użytkowania posadzki przemysłowej, np. nagłe skoki temperatury i wilgotności wewnątrz obiektu.

Przykładowo, gwałtowne ogrzewanie pomieszczeń do temperatury docelowej wewnątrz obiektu, szczególnie w początkowym okresie po wykonaniu posadzki, może sprawić, że zjawisko mikrospękań ulegnie spotęgowaniu mogącemu przybrać formę zarysowań, a nawet pęknięć posadzki oraz spaczeń jej krawędzi i naroży. Zjawisko mikrospękań będzie bardziej intensywne w pomieszczeniach o wyższej temperaturze eksploatacji, zwłaszcza w pomieszczeniach o temperaturze wyższej od +18ºC.

Ponadto mikrorysy mogą być bardziej wyeksponowane w miejscach, w których posadzka jest intensywniej eksploatowana. Każdy użytkownik posadzki powinien mieć również świadomość, że zjawisko mikrospękań może potęgować stosowanie środków czyszczących, nawet o neutralnym działaniu dla posadzki ‒ wnikają one bowiem w mikropęknięcia, powodując z czasem ich powolne powiększenie się. Należy wskazać, że według raportu Amerykańskiego Instytutu Betonów ACI 302.1R-96 [2] mikrorysy nie obniżają walorów użytkowych oraz mechanicznych posadzki. Mikrorysy, z uwagi na swój powierzchniowy charakter, nie stanowią spękań konstrukcji płyty betonowej posadzki. Tym samym zjawisko to nie stanowi wady lub usterki posadzki.

Galeria

Zobacz więcej