Paulina Grabowska-Lisowska: Jako spawalnicy musimy się uczyć na bieżąco

Pytanie, które łączy kwestie językowe i branżowe − jaki jest Pani stosunek do feminatywów? Jest Pani spawalnikiem, tak pisze Pani sama o sobie na blogu. Chciałaby Pani, aby formy żeńskie nazw zawodów kojarzonych z mężczyznami się upowszechniły? Czy to mogłoby pomóc kobietom zdecydować się na spróbowanie swoich sił w „nietypowym” miejscu? „Spawalniczka” − jak Pani czuje się z tym określeniem?

Jeszcze dwa lata temu, kiedy w Polsce były strajki kobiet, twierdziłabym stanowczo, że należy stosować feminatywy. Sama zmieniałam stopkę w mailu z rzeczoznawcy na rzeczoznawczynię. Obecnie mam do tego swobodny stosunek, jednak w moich artykułach i materiałach zwykle stosuje zarówno formę żeńską, jak i męską.

Co do spawalniczki – jestem z tym określeniem już osłuchana, ale szczerze mówiąc, przyzwyczaiłam się do męskiej formy spawalnik. To nią się na co dzień posługuję.

Na samym końcu chciałabym dodać, że odpowiadając na pytania, uświadomiłam sobie, że większość dobrych sytuacji zawodowych zawdzięczam swojej odwadze. W sumie to zabawne, że otworzyłam swoją firmę nie w czasach prosperity, ale kiedy w Polsce szalała inflacja i wiele osób straszyło kryzysem. Mimo to regularnie otrzymuję zlecenia, a działalność generuje zyski. Niemniej przykro mi, że wielu świetnych ekspertów nie docenia samych siebie, że nie ma nawet okazji przyjrzeć się własnym dokonaniom.

Ja mam 31 lat, pracuję w branży spawalniczej od 9 lat – dla jednych to dużo, dla drugich niewiele. Natomiast jestem obecnie w takim miejscu, w którym jestem szczęśliwa. Jednocześnie mam świadomość, że jest jeszcze tyle do zrobienia.

Jeśli dobrnęliście do tego miejsca, to chciałabym na zakończenie powiedzieć, żebyście dążyli do własnych celów. Po przejściu przez naszą wewnętrzną granicę strachu, nie ma nic – pozostaje tylko działanie.

Dziękuję za rozmowę i życzę realizacji celów zawodowych.

Galeria