Posadzki do zadań specjalnych – systemy żywiczne o największej wytrzymałości mechanicznej

Odporność na uderzenia, czyli na spadające na posadzkę ciężkie przedmioty

Odporność posadzki na uderzenia oznacza zdolność do wytrzymywania przez nią nagłych, dynamicznych obciążeń. Zgodnie z normą PN-EN 13813 odporność na uderzenia posadzek na bazie żywic syntetycznych musi być podana przez producenta. Badanie należy przeprowadzić według procedury opisanej w normie PN-EN ISO 6272-1. Wyznacza się minimalną wysokość, dla której spadający ciężarek powoduje mechaniczne uszkodzenie powierzchni, np. jej pęknięcie czy złuszczenie.

Metoda ta polega na uderzaniu ciężarka o wadze 1 lub 2 kg z kulistą końcówką o średnicy 20 mm. Maksymalna wysokość prowadnicy, z której można opuścić obciążnik wynosi 1 m. Badanie ma na celu wyznaczenie minimalnej wysokości, z której opuszczony ciężarek powoduje uszkodzenie powłoki. Jego zadaniem jest również obliczenie energii potencjalnej, przy której następuje pęknięcie na jej powierzchni. Wyniki podaje się jako wartość energii wyrażonej w Nm i oznacza się symbolem IR (ang. Impact Resistance).

Do posadzek najbardziej wytrzymałych na uderzenia należą systemy na bazie żywic poliuretanowych. Są to np. posadzki garażowe Deckshield oraz posadzki epoksydowo-kwarcowe, takie jak Peran STB.

Twardość, np. odporność na odkształcenia pod wpływem nacisku

Twardość to cecha charakteryzująca odporność posadzki na odkształcenie trwałe powstałe w wyniku mechanicznego wciskania w nią czujnika, tzw. wgłębnika. Efektami oddziaływania sił skupionych na badany materiał mogą być zmiany powierzchniowe, np. zgniecenie lub pęknięcia.

Zgodnie z normą PN-EN 13813 twardość powierzchni posadzek powinna być zbadana według procedury opisanej w normie PN-EN 13892-6. Do pomiarów twardości materiału stosuje się różne metody i skale. Wartości uzyskane różnymi metodami nie są ze sobą porównywalne. Dla posadzek żywicznych najczęściej określa się twardość w skali Barcola lub Shore’a, wykorzystując do tego celu urządzenia podręczne lub stacjonarne.

W badaniu twardościomierzem Barcola trzpień pomiarowy pod obciążeniem sprężyny wciskany jest w próbkę. Wynik podaje się w skali od 1 do 100. W przypadku twardości Shore’a aparat pomiarowy wciska się podstawą w posadzkę. Wgłębnik wgniata się w materiał do momentu ustalenia się równowagi między naciskiem sprężyny a reakcją materiału. Wynik podaje się w skali od 1 do 100. W zależności od rodzaju materiału stosuje się twardościomierze Shore’a typu A, C i D. Jednak te wyniki nie są ze sobą porównywalne.

Parametry dotyczące twardości posadzek pokazują ich wytrzymałość na działanie ciężkich, twardych przedmiotów, np. maszyn i urządzeń produkcyjnych. Do najbardziej wytrzymałych rozwiązań należą systemy posadzkowe z grupy Flowchem na bazie żywic winyloestrowych ze zbrojeniem w postaci maty z włókna szklanego (twardość w skali Barcola > 50). Wybór systemu posadzkowego zależy od szeregu różnych czynników, m.in. od rodzaju pomieszczenia i obiektu, od rodzaju przewidywanych obciążeń i warunków eksploatacji. Jest to złożony proces, dlatego w przypadku projektów o trudnych warunkach użytkowania warto skorzystać z pomocy ekspertów. Na bazie swojej wiedzy i doświadczenia doradzą optymalne rozwiązanie.

Źródło: Flowcrete

Przeczytaj również: Przykład nieudanej realizacji posadzki w hali magazynowej

Galeria

Zobacz więcej