Termografia w podczerwieni

Klasyfikacja metod aktywnych zależy od:

• wzajemnego położenia impulsu ciepła emitowanego oraz urządzenia rejestrującego temperaturę,
• rodzaju źródła ciepła,
• wymiarów, a także kształtów obszaru badanego,
• sposobu rejestracji temperatury.

Klasyfikacja wzajemnego położenia

Ze względu na to, że najczęściej wybiera się klasyfikację wzajemnego położenia impulsu ciepła emitowanego oraz urządzenia rejestrującego temperaturę, istnieje podział na metody:

• odbiciową,
• transmisyjną,
• ze stymulacją cieplną za pomocą źródła wewnętrznego.

Bezpośredni wpływ na wykrywalność wad ma wzajemne położenie źródła stymulacji i urządzenia rejestrującego. Ważne jest to przede wszystkim w części praktycznej badania. Tak jak wcześniej wspomniano, stymulację cieplną można wykonać za pomocą nagrzewania lub chłodzenia, jednakże praktyczniejsze jest nagrzewanie, ze względu na osiąganą gęstość strumienia ciepła, czynniki technologiczności i przeszkody. Największa gęstość strumienia ciepła jest zapewniana przez promieniowanie optyczne.

W metodzie odbiciowej źródło stymulacji oraz urządzenie do rejestracji temperatury są umiejscowione na jednej stronie, naprzeciwko badanego elementu, stąd nazywa się ją również procedurą jednostronną. Metoda ta charakteryzuje się nierównomiernym nagrzewaniem powierzchni obiektu badanego, co w związku z tym powoduje zakłócenia wynikające z odbitego promieniowania oraz utrudnia wykrycie wad.

Procedurą dwustronną jest nazywana metoda transmisyjna, w której w przeciwieństwie do metody odbiciowej źródło stymulacji cieplnej oraz urządze...