Ocena chropowatości powierzchni polimerobetonu po obróbce narzędziem diamentowym

Zainteresowanie hybrydowymi i kompozytowymi korpusami ciągle wzrasta. Rozwój obróbki skrawaniem i trendy rozwojowe, takie jak automatyzacja procesów diagnostycznych nadzorujących prace maszyny czy aktywne systemy monitorowania procesu skrawania, wymagają od konstruktorów maszyn podnoszenia ich zdolności obróbczych, elastyczności czy efektywności. Jednym z najważniejszych elementów każdej maszyny jest jej korpus, który nadaje maszynie ostateczne cechy użytkowe, od których zależne są jej możliwości i dokładność operacji obróbczych [5-7]. Hybrydowe korpusy obrabiarek to najczęściej korpusy łączące ze sobą stal i materiał kompozytowy – polimerobeton.

Polimerobeton może składać się z kruszywa o zróżnicowanej gradacji i spoiwa w postaci żywicy. Najczęściej stosowane są kruszywa kwarcowe ze względu na dobre właściwości mechaniczne oraz żywice epoksydowe, m.in. ze względu na stosunkowo mały skurcz występujący podczas wiązania. W praktyce producenci maszyn najczęściej podnoszą właściwości sztywnościowe a także dynamiczne przez wypełnienie spawanych konstrukcji stalowych polimerobetonem, tworząc hybrydowy korpus. Wypełnienie stalowych profili w znaczący sposób podnosi ich właściwości dynamiczne przez wzrost zdolności tłumienia drgań powstających podczas pracy maszyny czy też eliminowanie drgań własnych ścianek profilu stalowego [1-4].

W tab. 1 przedstawiano właściwości polimerobetonu w porównaniu do stali i żeliwa. Polimerobeton jest materiałem cechującym się dobrą wytrzymałością na ściskanie i bardzo słabą wytrzymałością na zginanie, któremu towarzyszą naprężenia rozciągające. Dlatego właśnie w przypadku obrabiarek bardzo często stosuje się go w połączeniu ze stalą, ponieważ zastosowanie wyłącznie odlewów mineralnych na elementy nośne jest bardzo ograniczone. Niektórzy producenc...