Mikrokulki z ceramiki cyrkonowej jako śruty w obróbce strumieniowo-ściernej

Liczne opisy patentowe wskazują na metody stosowane przez różnych producentów kulek cyrkonowych metodą spiekania. Surowcem wyjściowym do produkcji kulek cyrkonowych metodą spiekania są baddeleit [6] lub piaski cyrkonowe, z których uzyskuje się w procesie chemicznym czysty tlenek cyrkonu [7, 8]. Tlenek cyrkonu jest chemicznie wiązany w tlenochlorek cyrkonu (ZrOCl₂∙8H₂O), do którego dodawany jest w procesie hydrolizy chlorek itru (YCl₃). Ilość dodawanego chlorku itru powinna być taka, aby skład mieszaniny ZrO₂/Y₂O₃ był w zakresie proporcji od 96,5/3,5 do 97,1/2,9. Po procesie hydrolizy, suszeniu i kalcynacji proszek mieli się na sucho w celu uzyskania cząstek o wielkości poniżej 1 µm. Otrzymany w ten sposób proszek poddaje się granulacji.

Masa ceramiczna do wytwarzania ścierniw cyrkonowych składa się prawie zawsze z tlenku cyrkonu z podstawowymi stabilizatorami w postaci tlenków itru. Zamiast chemicznie czystego ZrO₂ stosowane są również baddeleit zawierający około 95% ZrO₂, a także takie tlenki jak: TiO₂ (około 0,5%), Fe₂O₃ (około 0,3%), SiO₂ (około 0,3%) z dodatkiem koncentratu itru zawierającego około 56% Y₂O₃ z różnymi tlenkami ziem rzadkich [6]. Przy tym w każdym przypadku mieszanina proszków ulega rozdrabnianiu do wielkości cząstek drobniejszych od 1-2 µm. Aby proces granulacji na zimno, prowadzący do powstania kulek, był możliwy, proszek ceramiczny musi być doprowadzony do postaci sypkiej, wilgotnej masy lub zawiesiny czy gęstwy.

Może Cię również zainteresować