Warunki techniczne jako przejaw reglamentacji wolności budowlanej

Zawiłość regulacji dotyczących warunków technicznych

Normy techniczno-budowlane są określone przez Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1065 z późn. zm.), dalej Rozporządzenie. Należy wskazać, że rzeczony akt przysparza wielu problemów w codziennej praktyce stosowania, wynikłych ze względu na wysoce specjalizacyjny charakter regulowanej materii. Kolizyjny aspekt Rozporządzenia zarysowuje się już na poziomie podmiotów stosujących przepisy, czyli dwóch grup zawodowych wykształconych w odrębnych dziedzinach – z jednej strony są to prawnicy, a z drugiej – inżynierowie. Synergia obydwu jest stanem pożądanym, ale niekoniecznie występującym w praktyce. Pierwsi mogą nie rozumieć znaczenia pewnych rozwiązań w przełożeniu na stan faktyczny, natomiast drudzy podważają zasadność poszczególnych uregulowań.

Pojawiają się również nieścisłości natury prawnej. Istotne kontrowersje na gruncie orzecznictwa występują przy okazji par. 12 ust. 2 Rozporządzenia, stanowiącym, że sytuowanie budynku zwróconego ścianą bez okien i drzwi w stronę granicy działki jest dopuszczalne w odległości 1,5 m od granicy lub bezpośrednio przy tej granicy, jeżeli plan miejscowy przewiduje taką możliwość. Co do zasady powinno to być 3 m.

Przeczytaj także: Bezpieczeństwo i higiena pracy to kluczowe zagadnienia w branży budowlanej

Związek z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego