Wibroakustyczna diagnostyka przemysłowych przekładni zębatych

• Monitorowanie stanu przekładni – polegające na systematycznej rejestracji wybranych parametrów diagnostycznych i ich analizie w kontekście istniejących kryteriów oceny stanu lub danych historycznych. Monitorowanie może być realizowane w trybie doraźnych i cyklicznych inspekcji prowadzonych przez odpowiednio przygotowany i wyposażony w odpowiedni sprzęt personel (monitorowanie obchodowe) lub w trybie ciągłym, wymagającym stosowania odpowiednich rozwiązań technicznych. Ciągłe monitorowanie zwykle stosuje się do przekładni o krytycznym znaczeniu dla procesu produkcji lub urządzeń trudno dostępnych (np. przekładnie turbin wiatrowych). Monitorowanie umożliwia detekcję niesprawności i zwykle jest źródłem ogólnej informacji o klasie stanu technicznego przekładni, na podstawie której podejmowane są decyzje dotyczące dalszych działań eksploatacyjnych. Liczba przyjętych klas stanu zależy od stosowanej metody oceny stanu i przyjętych wartości kryterialnych, zapisanych np. w normach drganiowych.
• Diagnozowanie stanu przekładni – są to działania zwykle następujące po detekcji nieprawidłowości w trakcie monitorowania i mają na celu lokalizację i identyfikację niesprawności, czyli wskazanie miejsca i rodzaju uszkodzenia. Badania diagnostyczne wymagają stosowania bardziej zaawansowanych metod (np. analiza widmowa sygnałów wibroakustycznych) i powinny być prowadzone przez odpowiednio przeszkolony i doświadczony personel. Dzięki badaniom diagnostycznym możliwa jest odpowiedź na pytanie, co było przyczyną wystąpienia niesprawności i jak długo maszyna może działać bez ryzyka wystąpienia nagłej awarii.

Aby skutecznie oceniać stan techniczny przekładni zębatych, zwykle wykorzystuje się jednocześnie kilka metod diagnostycznych, bazujących np. na pomiarze temperatury, analizie parametrów olejowych czy pomiarach wibroakustycznych [2].