Smarowanie MQL w obróbce skrawaniem aluminiowych materiałów kompozytowych

Głównym problemem podczas skrawania jest ścierające działanie wzmocnienia, które prowadzi do wysokiego zużycia narzędzia. Wzmocnienie jest twardsze niż np. stale szybkotnące, dlatego też do obróbki tych kompozytów nie można ich stosować. Aby ograniczyć zużycie ostrzy, sugerowane są materiały narzędziowe takie jak diament polikrystaliczny, regularny azotek boru i węglik spiekany o dużej zawartości węglika wolframu. Ponieważ są to narzędzia bardzo drogie, możliwe jest użycie, przy odpowiednim doborze parametrów obróbkowych, ostrzy z tańszych węglików spiekanych czy ceramiki.

Obróbka na sucho

Zasadniczo kompozyty metalowe można obrabiać na sucho. Jednak żywotność narzędzia i jakość obrobionych powierzchni mogą nie być zadowalające i dlatego zaleca się stosowanie cieczy obróbkowej. Aby skutecznie obniżyć temperaturę, która może prowadzić do zwiększenia sił skrawania, zużycia ostrzy i chropowatości powierzchni, stosuje się różne technologie smarowania i chłodzenia. W wielu gałęziach przemysłu stosuje się smarowanie zalewowe. Zwiększa ono koszty wytwarzania, a także sprawia trudności związane z unieszkodliwianiem odpadów, które, co warto podkreślić, nie są przyjazne dla środowiska. Dlatego też odchodzi się od zalewowego podawania cieczy obróbkowej na rzecz metod ekologicznych. Należą do nich minimalne smarowanie ilościowe (MQL), a także chłodzenie kriogeniczne.

Obrabialność w warunkach MQL

Przykładem badań pokazujących pozytywny wpływ zastosowania MQL w obróbce kompozytów aluminiowych jest [5]. Wykazano w nich, że obróbka w środowisku smarowania mgłą olejową ułatwia redukcję generowanych sił podczas obróbki i zużycie narzędzia. Smar, nawet podawany w niewielkich ilościach, pomaga w redukcji ciepła i zmniejszeniu t...