Smarowanie MQL w obróbce skrawaniem aluminiowych materiałów kompozytowych

Materiały stosowane w budowie środków transportu, a szczególnie w lotnictwie, muszą wykazywać się zwiększonymi właściwościami, głównie wytrzymałościowymi, w stosunku do materiałów stosowanych w produkcji innych części maszyn. Współczynniki bezpieczeństwa w przypadku takich urządzeń są bardzo wyśrubowane. Jedną z możliwości obróbki może być minimalne smarowanie ilościowe (MQL).

Wraz z rozwojem inżynierii materiałowej zmieniały się materiały, z których wytwarzano środki transportu. Przykładowo pierwsze samoloty posiadały elementy drewniane i metalowe, które obijane były skórą czy papierem. Przed II wojną światową pojawiły się myśliwce o konstrukcji skorupowej, całkowicie metalowe. Zwiększana była wytrzymałość konstrukcji, wciąż jednak problemem była masa. Dlatego też kolejnymi etapami rozwoju było szerokie zastosowanie stopów aluminium, a następnie lekkich paneli warstwowych z lekkim rdzeniem w kształcie plastra miodu [1]. Obecnie nie można powiedzieć o zastosowaniu w nowoczesnych statkach powietrznych materiałów konwencjonalnych. Samoloty najnowszej generacji zbudowane są z materiałów wzmacnianych włóknem węglowym. Są one lżejsze niż aluminium, mocniejsze niż stal i bardziej odporne na korozję niż oba wymienione. Ponadto w konstrukcjach samolotów spotkać można inne kompozyty, stopy tytanu oraz stopy aluminiowo-litowe. Dzięki zastosowaniu tych materiałów zredukowana zostaje więc waga konstrukcji.

Przy jednoczesnych ulepszonych aerodynamicznie kształtach dochodzi do zmniejszenia zużycia paliwa, a także zwiększenia zasięgów [2]. Przykładem może być samolot Airbus 350XWB, który wykonany jest głównie z innowacyjnego, całkowicie nowego tworzywa sztucznego wzmocnionego włóknem węglowym. Podobny udział materiałowy zastosowano w produkcji Boeinga 787. W kolejnych latach z pewnością czeka nas także kolejny etap rozwoju materia...