Przegląd metod zagęszczania mieszanki betonowej przy produkcji prefabrykatów

Prefabrykaty w budownictwie wielkopowierzchniowym

Do obiektów wielkopowierzchniowych można zaliczyć budynki o powierzchni zabudowy przekraczającej 2000 m² oraz inne obiekty budowlane o powierzchni dachu przekraczającej 1000 m² [5]. O kwalifikacji obiektów jako wielkopowierzchniowe można wnioskować na podstawie art. 62 ust. 1 pkt 3 Ustawy Prawo budowlane [1], który odnosi się do przeprowadzanych kontroli okresowych. Dodatkowo wyrobem średnio- i wielkowymiarowym jest element o masie przekraczającej 3-5 ton [6], przy czym element wielkowymiarowy wymaga do przemieszczania także takich środków transportu jak suwnice i żurawie [2]. Klasyfikacji prefabrykatów dla budownictwa wielkopowierzchniowego można dokonać w oparciu o wiele kryteriów, wśród których podstawowymi są m.in. [5]:

• kształt i wymiary: elementy prętowe, płytowe, blokowe, przestrzenne;
• budowa wewnętrzna: elementy jedno- i wielowarstwowe oraz otworowe i wielootworowe;
• rozwiązanie konstrukcyjne: elementy żelbetowe, strunobetonowe i kablobetonowe;
• intensywność zbrojenia: rzadko zbrojone, normalnie zbrojone, gęsto zbrojone [7].

Zgodnie z [7] o intensywności zbrojenia decydują parametry wymiarowe rozstawu prętów, według następującej klasyfikacji jako elementy:

• rzadko zbrojone – rozstaw prętów zbrojenia nie mniejszy niż 0,8 m,
• normalnie zbrojone – rozstaw prętów zbrojenia od 0,2 do 0,8 m,
• gęsto zbrojone – rozstaw prętów zbrojenia poniżej 0,2 m.

Zestawienie wybranych elementów prefabrykowanych [7-8] do wznoszenia konstrukcji wielkopowierzchniowych ze względu na kształt i wymiary przedstawiono w tab. 1.