Podesty wolnostojące w halach

Podesty stojące w stosunku do podestów podwieszanych mają dużo większą nośność, zależną jedynie od wytrzymałości posadzki.

W swojej dotychczasowej karierze zawodowej zaprojektowałem już kilkadziesiąt podestów podwieszanych do dachu lub stojących na posadzce hali. Na początku artykułu podam największą wadę podestów stojących, ale wcześniej ujawnię ich niezaprzeczalną zaletę… Otóż podesty stojące w stosunku do podestów podwieszanych mają dużo większą nośność, zależną jedynie od wytrzymałości posadzki. Poza tym mają kilka istotnych wad. Z mojego doświadczenia wiem, że nawet, jeśli słupy na etapie projektu są umiejscowione idealnie – nie przeszkadzają aktualnej aranżacji hali – to po pewnym czasie któryś ze słupów może znaleźć się w kolizji wynikającej z modernizacji technologii. Modyfikacja podestu polegająca na usunięciu lub przestawieniu słupa nie jest prostym i tanim zadaniem. Także stężenia (jeśli występują w wersji kratowej – najprostszej) mogą utrudniać logistykę na hali.

Jednak zapomnijmy na razie o przyszłości podestu… Planowanie podestu zaczynamy od uzgodnień z technologami, którzy podają wymagania, jakie musi on spełnić. Podesty mają najczęściej kształt prostokątny. Bardzo rzadko są fragmentem koła. Są dostosowane do procesów produkcyjnych, które się na nich odbywają. Zaleca się, aby siatka słupów miała kształt regularny. Decyduje to o ostatecznym zużyciu stali na podest i stopniu skomplikowania jego konstrukcji.

Klasyfikacja podestów

Główne ustroje nośne

Konstrukcję nośną podestów stanowią ramy portalowe składające się ze słupów i z rygli. Połączenie rygli ze słupami należy projektować jako sztywne (przenoszące momenty zginające), zaś stopy słupów – jako przegubowe. Na słupy stosuje się profile HEA lub HEB, rzadziej IPE. Rygle mogą mieć różną formę. Poniżej klasyfikacja podestów według dwóch najważniejszych kryteriów.

Podział podestów ze względu na kierunek układów nośnych

Podesty ze względu na kierunek układów nośnych dzielimy na:

• Układy poprzeczne – są najczęściej stosowane, schemat takich podestów przedstawia rys. 1.
• Układy podłużne – stosowane rzadziej, schemat takich podestów przedstawia rys. 2.

Główne układy nośne na rys. 1-2 oznaczono kolorem błękitnym.

Podział podestów ze względu na formę rygla ramowego

Podesty możemy podzielić ze względu na formę zastosowanego rygla ramowego. Możemy zastosować rygiel:

• belkowy (jako profil IPE, HEA lub HEB),
• kratownicowy,
• w postaci belki bezprzekątniowej (tzw. belka Vierendeela).

Rygle belkowe

Ramy z ryglami belkowymi stosujemy do rozpiętości maks. 12 m (która jest odległością między słupami). Oczywiście zawsze możemy posiłkować się profilami HEA 600 lub HEB 600 i większymi i wówczas będziemy w stanie „przeskoczyć” większe rozpiętości. Jednak powyżej 12 m projektowanie rygli belkowych jest już nieopłacalne. Niestety, przy rozstawie słupów podestu ~12,0 m nie uda się ukryć ich przy słupach głównych hali (których wzajemna odległość jest zdecydowanie większa) – będą więc komplikować logistykę hali.

Zasadniczo istnieją dwa typy połączeń rygli ze słupami. Przedstawiono je na rys. nr 3-4. Natomiast na rys. 5 znajduje się połączenie rygla ze słupem środkowym. Aby ułatwić montaż według wariantu z rys. 3, stosuje się płytę oporową, na której opiera się blacha doczołowa rygla. Aby zwiększyć sztywność połączenia pomiędzy słupem i ryglem, należy stosować skosy wzmacniające. Można je wykonywać z profili dwuteowych (jako ich wycinek w postaci klina) lub spawać z blach. Zaleca się stosować skosy spełniające następujące warunki geometryczne:

• wysokość skosu = wysokość rygla.
• długość skosu = ¹/₁₀ rozpiętości rygla, zaleca się, aby skos miał proporcje: wysokość skosu do długości skosu od 1:1 do 1:4.

Galeria

Zobacz więcej