Napędy – prewencja i prawidłowa obsługa

Uszkodzenia o charakterze elektrycznym

Środki zapobiegające uszkodzeniom silników elektrycznych powinny obejmować zabezpieczenia od [8]: zwarć, przeciążeń, obniżenia napięcia zasilającego, skutków powrotu napięcia oraz zaniku fazy. Należy zauważyć, że wśród wyszczególnionych grup występują uszkodzenia zależne od maszyny oraz parametrów jakościowych sieci zasilającej (rys. 1).

Największe prawdopodobieństwo uszkodzenia instalacji elektrycznej następuje w fazie rozruchu silnika napędowego. Najprostszym sposobem jest obniżenie wartości natężenia prądu rozruchu, co jest możliwe dzięki zastosowaniu urządzeń rozruchowych (układy łagodnego rozruchu, przetwornice częstotliwości lub w najprostszym przypadku przełączniki gwiazda-trójkąt).

Początkowa faza uszkodzenia termicznego prowadzi do nagrzewania uzwojeń oraz przewodów zasilających [8], powodującego wydzielanie ilości ciepła trudnej do wypromieniowania do otoczenia. Głównym zagrożeniem w tym przypadku jest wzrost temperatury prowadzący do sklejania zestyków aparatury zabezpieczającej, uszkodzenia zacisków, stopienia izolacji przewodów zasilających i w konsekwencji do przebicia. W zależności od warunków pracy zjawisko wydzielania nadmiernej ilości energii cieplnej może doprowadzić do zakłóceń lub przerwania pracy silnika (uszkodzenie bądź całkowite zniszczenie).

W wyniku zwarcia dochodzi do zwiększenia sił elektrodynamicznych objawiających się m.in. odkształceniami, rozerwaniem zestyków oraz powstaniem groźnego w skutkach łuku elektrycznego.

Zabezpieczenia przetwornicy częstotliwości oraz silnika napędowego powinny zostać oparte na wymaganiach stawianych przez normy (tab. 1).