Metody obliczania trwałości łożysk tocznych według modelu Lundberga-Palmgrena

Wzór ten jest polecany do stosowania przy tzw. udoskonalonym obliczaniu trwałości [11, 12], nazwanym także obliczeniem trwałości modyfikowanej [10, 13] albo efektywnej [16]. Odpowiednio we wzorze tym:

– współczynnik a₁ to prawdopodobieństwo uszkodzenia,
– a₂ to współczynnik materiału,
– a₃ to współczynnik warunków eksploatacji.

Współczynniki

Współczynnik prawdopodobieństwa uszkodzenia uwzględnia się, gdyż uszkodzenia łożysk tocznych w wyniku zmęczenia materiału podlegają prawom statystycznym. Zwykle oblicza się trwałość przy 10-proc. prawdopodobieństwie uszkodzenia badanych łożysk. Trwałość L₁₀ jest trwałością nominalną. W celu uchwycenia prawdopodobieństwa uszkodzenia w zakresie od 10% do 1% odpowiednio dobiera się współczynnik a₁ według tab. 2 [2, 11, 12].

Współczynnik a₂ uwzględnia właściwości materiału, a także jego obróbkę cieplną. Dla konwencjonalnej wysokogatunkowej stali łożyskowej 100Cr6 współczynnik a₂ = 1. W przypadku gdy stal jest bardziej czysta, na przykład w wyniku wytopu elektrożużlowego lub próżniowego, można więc przyjąć, że współczynnik a₂ będzie wyższy od 1 [14, 19].

Katalogi nie podają dokładnych zaleceń odnośnie do doboru współczynnika a₂.

Wartość współczynnika a₃ zależy zasadniczo od skuteczności smarowania. Jeżeli środek smarujący ma wymaganą lepkość kinematyczną zapewniającą utworzenie filmu smarowego oddzielającego powierzchnie styku łożyska, węzeł łożyskowy zabezpieczony jest przed zanieczyszczeniem i wilgocią, zachowana jest współosiowość pierścieni łożyska, więc współczynnik a₃ będzie wyższy niż 1 [14, 19]. Współczynnik ten należy wyznaczyć na podstawie stosunku lepkości rzeczywistej do wymaganej υ/υ₁ (rys. 2).

Galeria

Zobacz więcej