Gazy osłonowe do spawania niklu, kobaltu i ich stopów

Spawanie drutem proszkowym (FCAW)

Spawanie stopów niklu za pomocą drutów proszkowych jest stosunkowo rzadko stosowanym procesem w praktyce przemysłowej, chociaż zapewnia wyższą wydajność oraz lepsze zachowanie się łuku i jeziorka spawalniczego w pozycjach przymusowych. Oferowane na rynku druty są przeznaczone do spawania w osłonie mieszanki 75% Ar + 25 % CO₂ lub zarówno w osłonie ww. mieszani, jak i 100% CO₂. Gazy te są tańsze od stosowanych podczas spawania drutami litymi i zapewniają prowadzenie procesu łukiem natryskowym.

Mieszanka argonu z dwutlenkiem węgla jest zalecana przede wszystkim do spawania w pozycjach przymusowych, natomiast 100% CO₂ wykazuje lepsze wyniki podczas spawania grubych elementów. Należy także nadmienić, że druty proszkowe na bazie niklu znajdują zastosowanie nie tylko podczas spawania połączeniowego stopów niklu i materiałów różnorodnych, lecz również podczas napawania warstw wierzchnich, np. druty o składzie stopu 625 o niskiej zawartości żelaza są powszechnie stosowane do napawania rur i ścian szczelnych w energetyce.

Spawanie laserowe (LBW)

Spawanie laserowe niklu i jego stopów jest metodą, która znajduje coraz częstsze zastosowanie w praktyce przemysłowej, szczególnie w lotnictwie przy produkcji silników odrzutowych. Większość dostępnych danych literaturowych poświęcona jest jednak omówieniu wyników badań złączy próbnych, najczęściej z blach cienkich o grubości 1-2 mm, a nie opisom zastosowania spawania laserowego podczas wytwarzania rzeczywistych wyrobów lub konstrukcji [1]. Wiele wyników badań dotyczy ponadto procesu napawania warstw wierzchnich ze stopów niklu, a nie spawaniu tych stopów.