Gazy osłonowe do spawania niklu, kobaltu i ich stopów

Spawanie plazmowe (PAW)

Spawanie plazmowe jest metodą, którą z reguły rzadko stosuje się do łączenia niklu i jego stopów. Spawanie metodą PAW może być prowadzone z zastosowaniem techniki spawania w jeziorko, jak również z oczkiem (ang. keyhole). W przypadku spawania za pomocą tej pierwszej (mikroplazma) jako gaz plazmowy zaleca się stosować argon, a jako gaz osłonowy – argon lub jego mieszankę z dodatkiem od 0 do 8% wodoru. W przypadku spawania techniką z oczkiem jako gaz plazmowy zaleca się stosować mieszankę argonu z dodatkiem do 5% wodoru, zaś do osłony strefy spawania – tylko argon. Niewielki dodatek wodoru do gazu plazmowego zwiększa energię łuku i przyczynia się do bardziej efektywnego przenoszenia ciepła, co zwiększa prędkość spawania. Większa ilość wodoru może powodować powstanie porowatości.

Łuk plazmowy zdecydowanie częściej można spotkać w procesie napawania warstw odpornych na oddziaływanie podwyższonych temperatur, utleniania oraz środowiska korozyjnego. Warstwy te są wykonywane z zastosowaniem spoiwa ze stopów niklu w postaci proszku lub drutu. Najczęściej proces napawania plazmowego występuje w dziedzinie energetyki, ale także w przemyśle lotniczym i chemicznym.

Spawanie metodą MIG (MAG)

Podobnie jak w przypadku spawania metodą TIG, spawanie elektrodą topliwą w osłonie gazów jest jedną z najczęściej stosowanych metod łączenia niklu i jego stopów. Podczas spawania wszystkich stopów jako gaz osłonowy można stosować, a w niektórych przypadkach wręcz należy stosować, gaz osłonowy w postaci argonu lub jego mieszanek z helem, którego dodatek przyczynia się do powstania bardziej „gorącego” łuku spawalniczego. Zawartość He przy tym mieści się w zakresie od 15 do 30%, ale najczęściej to 25%. W ...