Cięcie za pomocą nożyc gilotynowych

Nożyce gilotynowe i cięcie za ich pomocą to podstawowa metoda mechanicznego rozdzielania materiałów, które odbywa się za pomocą dwóch krawędzi tnących. Metoda polega na wywarciu poprzez wzajemny ruch noży tnących koncentracji naprężeń w żądanym przekroju. Po przekroczeniu granicznej wartości naprężeń w ciętym materiale dochodzi do utraty spójności ciętego elementu.               

Charakterystyka procesu cięcia

Podczas cięcia, zwykle blach, występują cztery fazy tego procesu: odkształceń sprężystych, odkształceń sprężysto-plastycznych, odkształceń plastycznych oraz pękania. W fazie pierwszej występuje lokalne odkształcenie sprężyste elementu w pobliżu krawędzi tnących. Po osiągnięciu przez naprężenie dostatecznie dużej wartości, zależnej od wytrzymałości mechanicznej materiału, dochodzi do lokalnego uplastycznienia materiału w okolicy kontaktu cięty materiał – narzędzie. Strefy uplastycznione rozdziela się obszarem, w którym występują odkształcenia sprężyste. Wraz ze wzrostem przemieszczenia noża granica obszaru uplastycznionego przesuwa się w głąb materiału. Podczas fazy odkształceń sprężysto-plastycznych wartości odkształceń są stosunkowo małe. W momencie połączenia się obszarów uplastycznionych, występujących na przeciwległych powierzchniach ciętego materiału, zachodzą warunki do powstania bardzo dużych odkształceń plastycznych (faza odkształceń plastycznych).

Cięcie na zimno

Podczas cięcia na zimno, szczególnie metali charakteryzujących się dużym stopniem umocnienia odkształceniowego, dochodzi do znacznego wzrostu wartości naprężeń uplastyczniaj...