Badania nieniszczące – charakterystyka badań wizualnych

Badania wizualne stanowią obok badań penetracyjnych, magnetycznych, ultradźwiękowych, radiograficznych i metody prądów wirowych jedną z grup badań nieniszczących (NDT, ang. non–destructive testing).

Badania nieniszczące (w tym badania wizualne) umożliwiają przeprowadzenie weryfikacji wybranych właściwości obiektów. Proces badania często ukierunkowany zostaje na wykrywanie wad powierzchniowych, a także wad wewnętrznych struktury. Ta cecha badań ma olbrzymie znaczenie w licznych gałęziach przemysłu, niewątpliwie również przy budowie środków transportu lotniczego czy też w motoryzacji. Metody badań nieniszczących znajdują zastosowanie już na wstępie procesu produkcyjnego – np. do badań półfabrykatów, materiałów, celem stwierdzenia zgodności z wymaganiami przed nimi stawianymi, ale przede wszystkim na jego końcu – do kontroli jakości finalnego produktu. Celowe jest ich wykorzystywanie również do przeglądów maszyn i urządzeń podczas ich eksploatacji. To może przyczynić się do zapobieżenia wystąpieniu awarii.

Każdą z metod badań nieniszczących można opisać cechami określającymi ich przydatność do badania w konkretnym przypadku diagnostycznym. Należą do nich [1]:

• możliwość zastosowania metody do badanego obiektu,
• środki, jakimi mogą zostać wykryte zmiany w badanym obiekcie na skutek uszkodzeń jego struktury,
• sposób interpretacji wyników badań w celu określenia zmian w strukturze badanego obiektu.

W zależności od wybranej metody badań nieniszczących wykorzystywana jest inna aparatura pomiarowa. Często składają się na nią sondy, układy pomiarowo-kontrolne, komputery pomiarowe itp. Sondy dokonują pomiaru i najczęściej dostarczają także do badanego obiektu energię w postaci wymaganej w danej metodzie. Układy pomiarowe i kontro...