Automatyczna diagnostyka odwadniaczy pary sprężonej

Jednak znaczną część utraty energii i samej pary mogą powodować nieprawidłowo pracujące odwadniacze. Odwadniacze (nazywane także separatorami kondensatu, skroplin lub pułapkami wodnymi) pełnią ważną funkcję w instalacjach parowych. Usuwają skroploną wodę (kondensat), umożliwiając pełne wykorzystanie ciepła pary. Gromadzący się kondensat obniża efektywność instalacji i powoduje korozję. Dodatkowo napływ świeżej pary do instalacji zawierającej kondensat mógłby doprowadzić do tzw. uderzenia wodnego, mogącego skutkować poważnym uszkodzeniem instalacji. Jednocześnie odwadniacze po usunięciu kondensatu chronią przed wypływem pary, co oznaczałoby straty cennego medium. Urządzenia te pracują automatycznie, ale nie znaczy to, że nie ulegają awarii. Awaria odwadniacza może skutkować brakiem odprowadzania skroplin – zablokowaniem (sytuacja niebezpieczna i utrata energii układu) lub wyciekiem pary – otwarciem lub nieszczelnością (niepotrzebne straty wymagające dodatkowej energii na wytworzenie). Aby prawidłowo zdiagnozować odwadniacz, należy wykonać oględziny, pomiar termiczny na wlocie i wylocie oraz diagnostykę ultradźwiękową z użyciem sondy dotykowej. Uwaga: nigdy nie należy badać odwadniacza ręką ze względu na znaczne temperatury. Pomiar temperatury jest dość prosty i najłatwiej go wykonać kamerą termowizyjną. Natomiast diagnostyka ultradźwiękowa to zupełnie inna sprawa i wymaga sporego doświadczenia, wiedzy i oczywiście noszenia kolejnego przyrządu. Producenci starszych wykrywaczy ultradźwiękowych nawet dostarczali użytkownikom wykresy i nagrania, aby mogli oni porównywać dźwięki itd. Trzeba było przejść szkolenie, porównywać poziomy, spisywać i porównywać dane historyczne oraz szkolić nowego pracownika, jeśli poprzednik postanowił zmienić pracodawcę. Oczywiście powodowało to, że jedynie wąskie grono specjalistów było w stanie prawidłowo określić stan instalacji. Niby proste, ale jeżeli na zakładzie jest kilkadziesiąt odwadniaczy i należy ...