Wentylacja naturalna i mechaniczna hal przemysłowych

Współpraca wentylacji naturalnej i mechanicznej

W halach przemysłowych, w których oprócz skupionych źródeł ciepła występują skupione źródła zanieczyszczeń, najczęstszym rozwiązaniem jest wentylacja lokalizująca. W miejscu powstawania zanieczyszczeń lub w miejscu źródeł ciepła lokalizowane są miejscowe elementy wywiewne. Ich lokalizacja w miejscu powstawania zanieczyszczeń ogranicza strefy niebezpieczne dla człowieka oraz daje gwarancję skutecznego zabezpieczenia strefy pracy przed rozprzestrzenianiem się w niej zanieczyszczeń. Do chwytania zanieczyszczeń w miejscu ich powstania mogą być wykorzystywane urządzenia, stosowane w zależności od rodzaju zanieczyszczenia, takie jak:

• obudowy całkowite (hermetyzacja procesu),
• obudowy częściowe,
• ssawki osiowo-symetryczne (okrągłe, prostokątne), szczelinowe, z osłonami,
• okapy.

Na rys. 4 przedstawiono naturalny nawiew powietrza przez nawietrzaki zlokalizowane w ścianach zewnętrznych i wywiew naturalny przez klapy dymowe w dachu oraz wywiew mechaniczny z wykorzystaniem wentylatorów dachowych, współpracujących z lokalnymi elementami wywiewnymi, np. okapami. Nawietrzaki zamontowane w górnej części przegród zewnętrznych pomieszczenia wykorzystywane są niezależnie od warunków atmosferycznych przez cały rok. Natomiast przez nawietrzaki zlokalizowane nad podłogą powietrze nawiewane jest zasadniczo przy dodatnich temperaturach powietrza zewnętrznego (zwykle przy temperaturach 10-15°C).

Działanie nawietrzaków

Przewietrzanie hal tylko za pomocą klap dymowych wywołuje liczne problemy eksploatacyjne, dlatego bardziej korzystnym rozwiązaniem jest zastosowanie wywietrzaków ekranowanych z regulowaną przepustowością, co pokazano na rys. 5 [1]. Nawiew powietrza realizowany jest przez nawietrzaki ścienne zamontowane pod stropem i nad posadzką. Ich przepustowość regulowana jest siłownikami zamontowanymi na przepustnicach P1 i P2. Zmiana położenia przepustnicy następuje w wyniku sygnału przesyłanego z regulatora temperatury Rtp. Zmiana położenia przepustnic P1 i P2 następuje w funkcji temperatury powietrza w strefie pracy, mierzonej czujnikiem Ctp. Regulacja ustawienia łopatek żaluzji w funkcji temperatury jest regulacją ciągłą, od pełnego otwarcia do całkowitego zamknięcia. Otwieranie przepustnic nawietrzaków powinno następować przy wzroście temperatury mierzonej czujnikiem Ctp, np. powyżej 18-21°C. 

Nawietrzaki zainstalowane nad podłogą wykorzystywane są przy dodatniej temperaturze powietrza zewnętrznego. Regulator temperatury powietrza wywiewanego Rtw steruje pracą siłowników przepustnic PZ, które zapewniają odpowiednią przepustowość wywietrzaków w funkcji temperatury powietrza wywiewanego. Nastawa temperatury wywiewu mierzona czujnikiem Ctw powinna zawierać się w granicach 30-35°C, przy których żaluzje powinny być otwierane aż do całkowitego otwarcia.

Regulacja przepustowości nawietrzaków i wywietrzaków powietrza przewidziana jest w okresie zimowym oraz przy obniżonych zyskach ciepła w okresach przejściowych. Czujnik opadów Cd podczas deszczu sygnalizuje zmianę ustawienia łopatek wywietrzaków do położenia przewidzianego przy pracy w deszczu. Ustawienie łopatek w czasie opadów musi zabezpieczać halę przed napływem do niej wody.

Galeria

Zobacz więcej